Hayber’in fethinden sonra Peygamber Efendimiz'le (s.a.s.) evlenen Hz. Safiye (r.anha) annemiz şöyle naklediyor:
“Bir gün Allah Rasulü benim odama geldiğinde önümde dört bin tane hurma çekirdeği vardı. Onlarla tesbih çekiyordum. Bana şöyle dedi: ‘Senin çektiğin bu tesbihlerden daha iyisini öğreteyim mi?’ ‘Öğret ya Rasulallah.’ dedim. ‘Sübhanallahi adede halkıhi (Yarattığı şeyler sayısınca Allah’ı noksan sıfatlardan tenzih ederim) zikrini çek. Bunu bir defa söylemek dört bin zikirden hayırlıdır.’”

Hz. Safiye annemizin dört bin tane hurma çekirdeğiyle tesbih çekmesi önemlidir. Ne kadar çok zikir çektiğini, sayılı zikrin Asr-ı Saadet’ten sonra çıkmış yeni bir iş olmadığını gösterir.

Ebu Hüreyre (r.a.)’ın bildirdiği bir hadis-i şerife göre, Rasulullah Efendimizin (s.a.s.) azatlı kölesine deriden bir minder serilir, içinde çakıl taşları bulunan hasır sepet getirilirdi. O da sabah namazından günün ortasına kadar bir sepet dolusu çakılla tesbih çekerdi. Çakıllar kaldırılır, öğle namazı kılındıktan sonra tekrar getirilir, akşama kadar zikrine devam ederdi.

Ebu Hüreyre (r.a.)’ın da üzerine iki bin düğüm atılmış ipi vardı. Bu iki binlik tesbihi gündüz çektiği gibi, gece de çekmeden yatmazdı. Evinde kalmış bir misafir de onun halini şöyle anlatıyor: “Bir gün sedir üzerinde oturuyordu. Önünde çakıl taşları ve hurma çekirdekleriyle dolu büyük bir torba vardı. Ebu Hüreyre torbadaki taneler bitinceye kadar zikrediyor, orada bekleyen hizmetçisi taneleri tekrar torbaya dolduruyor, Ebu Hüreyre yeniden zikre başlıyordu.”

Bu ve benzeri örneklerden yola çıkarak tarikatler kendi manevi terbiye usulüne göre farklı uygulamalarla sayılı zikir ihdas etmişlerdir. Tasavvufî mensubiyeti olanların, kendi yolunun adab ve usulüne göre virdini çekmesi gerekir.

Kaynak:
Mehmet Ildırar, "Sayılı zikir", Semerkand Dergisi, Mart 2013