Ebü'l-Hasan eş-Şâzelî geride herhangi bir kitap bırakmamış, kendisine niçin ilahî sırlara ve diğer ilimlere dair kitap yazmadığı sorulunca, "Benim kitabım dostlarım ve müridlerimdir" diye karşılık vermiştir.
Şâzel'i'nin en meşhurları "Hizbü'l-bahr" olan "Hizbü'l-kebir", "Hizbü's-sağir", "Hizbü'n-nasr", "Hizbü'l-ber" gibi çok sayıda hizbi ve dua terkibi günümüze ulaşmıştır. Birçok defa basılan ve çeşitli müellifler tarafından şerhedilen bu hizipler son olarak Câmiu âsârı Ebi'l-Hasan eş-Şâzelî adıyla yayımlanmıştır. (nşr. Muhammed Faruk el-Heytemî, Kahire 1421/2000).
Şâzelî eser telif etmemekle birlikte Hakîm et-Tirmizî'nin Hatmü'l-evliyâ, Nifferî'nin el-Mevâkıf ve el-Muhâtabât, Ebu Tâlib el-Mekkî'nin Kûtü'l-kulûb, İmam Gazzâlî'nin İhyâü ulûmiddîn, Kuşeyrî'nin er-Risâle, Kadı İyâz'ın eş-Şifâ, İbn Atıyye el-Endelüsî'nin el-Muharrerü'l-vecîz'i gibi kitaplara özel ilgi gösterdi, bunları derslerinde şerhetti.
İbn Ataullah el-İskenderî ve İbnü's-Sabbâğ başta olmak üzere Şâzeliyye tarikatı mensubu birçok müellif ondan nakledine tasavvufa dair hikmetli sözleri eserlerinde zikretmiştir.
Kaynak: Ahmet Murat Özel, "Şâzelî", Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi, İstanbul 2010, Cilt: 38, s. 386